رضایت از زیبایی لبخند و شاخص های مرتبط با آن در دانشجویان دانشکده دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین (٩٣-١٣٩٢)

  زمینه: لبخند یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده جذابیت فرد است و در روحیه فرد و تأثیر وی بر اطرافیان نقش بسزایی دارد.   هدف: مطالعه به منظور ارزیابی رضایت از لبخند و شاخص­های مرتبط با آن در دانشجویان دندان­پزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد.   مواد و روش­ها: این مطالعه توصیفی در سال تحصیلی ٩٣-١٣٩٢ بر روی 80 نفر از دانشجویان دختر و پسر دانشکده دندان­پزشکی قزوین انجام شد. تصویر رقمی از قسمت لبخند افراد تهیه و زیبایی لبخند توسط سه نفر از اعضای هیأت علمی بخش‌های ترمیمی و ارتودنسی بر مبنای مقیاس مشابه بصری ارزیابی شد. همچنین میزان رضایت از لبخند توسط خود دانشجویان آزمایش‌شونده ارزیابی گردید. متغیرهای مربوط به شاخص‌های نسبت خط لبخند، نسبت باکال کوریدور و نسبت قرینگی توسط نرم‌افزار فتوشاپ CS5 اندازه‌گیری و داده­ها با آزمون همبستگی پیرسون تحلیل شدند.   یافته‌ها: میانگین کلی زیبایی لبخند دانشجویان پسر و دختر براساس نظر متخصصین به ترتیب 5/10 ± 59 و 4/9 ± 71 از 100 امتیاز بود که از نظر آماری تفاوت معنی‌داری داشت. میانگین کلی رضایت از لبخند دانشجویان پسر و دختر براساس خوداظهاری به ترتیب % 8/7 ± 7/73 و %9/17 ± 4/72 بود که از نظر آماری تفاوت معنی‌داری نداشت. بین دانشجویان پسر و دختر از نظر نسبت خط لبخند تفاوت معنی‌داری وجود داشت، ولی در مورد نسبت باکال کوریدور و نسبت قرینگی بین دو جنس، تفاوت معنی‌دار نبود. همبستگی بین نسبت خط لبخند با زیبایی لبخند دانشجویان براساس نظر متخصصین معنی‌دار و مثبت بود. در بین شاخص­های مورفومتریک، تنها نسبت خط لبخند با رضایت از لبخند پسرها ارتباط معنی‌دار داشت.   نتیجه­گیری: همبستگی بین نسبت خط لبخند با رضایت از لبخند دانشجویان نشان‌دهنده قابلیت بالای این شاخص مورفومتریک در ارزیابی رضایت از لبخند است.